Wiersz 2.1

Zbiegły się oczy w piosence.

Niezdarnie splotły się nasze dłonie.

Poszłam za szeptem głosu

niczym ćma prosto w płomień.

Słońce pieściło nasze serca,

czas szeleścił brunatnymi liśćmi.

Ciała nasze splecione w gorączce

zasypiały pod niebem perlistym.

Minął rozbłysk gwieździsty.

Niebo pokryło się cieniem.

A ja wtulona w zaprzeszłe pragnienie

wzrokiem ciągnę za mglistym wspomnieniem.

Wioletta Klinicka

Zapraszam Cię w dalszą podróż po mapie myśli i emocji. 

Zbiór poezji i prozy Niemy Krzyk jest ukazaniem współczesnego wyrazu miłości, który ewoluuje wraz z kolejnym pokoleniem.

Jednak pomimo nieuchronnych zmian okazywania uczuć, samo kochanie pozostaje integralną częścią naszego życia.

Dotknij zdjęcia i zapoznaj się z fabułą mojej twórczości oraz z recenzjami innych czytelniczek,

tak podobnych do mnie i do Ciebie.

Zapraszam Cię również do czytania opowiadań, ponieważ emocje są najpiękniejszą nutą brzmiącą w teraźniejszości.

Przejdź na stronę po przez dotyk zdjęcia.

Jestem tu dla Ciebie…